Regulatory wzrostu

Regulatory wzrostu (retardanty): Żyto musi stać do zbioru!

W intensywnych technologiach prowadzenia łanu żyta, musimy skorzystać z dobrodziejstwa środków, które przeciwdziałają wyleganiu roślin. Aktualnie w Polsce mamy zarejestrowane 3 substancje czynne przeciwdziałające temu zjawisku: etefon, trineksapak etylowy oraz chloromekwat - popularnie zwany „CCC” (w Polsce dostępny pod różnymi nazwami handlowymi).

W Niemczech zarejestrowana jest jeszcze jedna substancja czynna do stosowania w życie ozimym - Prohexadion-Calcium + Mepiquatchlorid - w Polsce środek ten nie ma rejestracji do stosowania w życie ozimym.
Regulatory wzrostu należy stosować rozważnie, ponieważ przy zastosowaniu nieodpowiednich dawek (zarówno za niskich jak i za wysokich) mogą przyczynić się do obniżenia plonu. Z powodu braku w literaturze polskiej tak obszernych informacji o substancjach czynnych zapobiegających wyleganiu żyta, poniżej prezentujemy dane pochodzące z rynku niemieckiego.

Dwie poniższe tabele z pewnością pomogą dobrać odpowiedni preparat do konkretnej fazy rozwojowej roślin i zastanych warunków atmosferycznych.
 
W życie strategicznie najważniejszy jest pierwszy zabieg regulujący wzrost. Ma on bardzo duże znaczenie, ponieważ przygotowuje nam solidny „fundament” do utrzymywania rośliny w pionie. W dobrze rozwiniętych łanach (> 800 szt. pędów na m2) powinien on być wykonany w fazie końca krzewienia (BBCH 30) lub pierwszego kolanka (BBCH 31).

W przypadku stosowania samego CCC, zabieg należy wykonać przed uwolnieniem pierwszego kolanka. W dalszych fazach rozwojowych CCC działa już stanowczo słabiej i efektywniejsze jest zastosowanie trineksapaku etylu lub mieszaniny obu tych substancji czynnych. 

W łanach z późnych siewów zabieg należy nieco przyśpieszyć i wykonać go przed zakończeniem fazy krzewienia (BBCH29/30, jeśli warunki agrotechniczne i stan roślin na to pozwolą) w celu stabilizacji rozkrzewienia.

Oczywiście należy wtedy zastosować zredukowane dawki stosowanej substancji czynnej. Drugi zabieg należy wykonać w fazie BBCH 37/39. Mamy wtedy do dyspozycji etefon lub trineksapak etylowy. Każdorazowo podejmując decyzję o wykonaniu zabiegu i dobierając odpowiednią dawkę preparatu musimy wziąć pod uwagę następujące czynniki:

• ogólny stan roślin gęstość łanu,
• warunki wilgotnościowe gleby,
• temperaturę powietrza,
• nasłonecznienie
• etc.

Należy pamiętać też o tym, iż susza pośrednio również pomaga nam nieco skrócićrośliny.

W przypadku łączenia zabiegu „skracania” wraz z ochroną fungicydową opartą na bazie środków triazolowych,

należyzredukować ilości regulatora wzrostu o ok. 10-15 % docelowej dawki, jeżeli w mieszaninie

zbiornikowej planujemy zastosować pełne, zalecane dawki obu preparatów.